Fot. Jacek Smarz Aleksandra Lis jest niesamowicie podobna do Wiery Gran w tembrze głosu i zadziorności życia - zdradza Anna Wołek.
Wiera Gran występowała w warszawskich kabaretach śpiewając głównie o miłości.
Do momentu wybuchu II wojny światowej nagrała 60 utworów zgromadzonych na 28 płytach. Do końca życia posądzana była o to, że wyjście z getta okupiła kolaboracją z gestapo, a pragnienie oczyszczenia się z plotek i pomówień stało się dla niej obsesją.
Losy Polki o żydowskich korzeniach wciąż fascynują twórców. Sięgnął po nie również Teatr Muzyczny w Toruniu, który przygotowuje monodram inspirowany życiem Wiery Gran na podstawie tekstu Wiesławy Sujkowskiej. - To będzie polska i światowa prapremiera, bo tekst jest nieznany - zdradza Anna Wołek, dyrektorka teatru. - Z racji zainteresowań artystami emigracyjnymi od wielu lat interesowałam się Wierą Gran i marzyłam o tym, że będziemy mogli wystawić spektakl niepokazujący jej jako ofiary.
Realizację monodramu, w którym gra Aleksandra Lis, dyrektorka teatru powierzyła Agnieszce Płoszajskiej. - Czułam się bardzo wyróżniona prozpocyją, ale nie ukrywam, że przestarszyłam się, dlatego że jest to konfrontacja dwóch aktorek w podobnym wieku i z podobnym dorobkiem. Teraz wiem, że intuicja pani dyrektor była bardzo dobra, bo jesteśmy dwiema silnymi kobietami, które wiedzą czego chcą, więc to jest idealne połączenie.
Agnieszka Płoszajska i Aleksandra Lis wspólnie stworzyły sztukę opowiadającą o znajdującej się na skraju życia artystce, która przywołuje swoje wspomnienia i przeżycia - zarówno te dobre i piękne, jak i trudne, pełne cierpienia. - Wiera Gran miała życie intensywne, ale też bardzo dramatyczne. Te piękne momenty starałyśmy się wyławiać, więc one też będą, ale zdecydowanie więcej jest intensywnych przeżyć i wspomnień. Póki co, lepiej odnajuduję się w tych smutniejszych, cięższych momentach - zdradza Aleksandra Lis.
Pracując nad monodramem kobiety korzystały z nagrań, które były swego rodzaju pamiętnikiem Wiery Gran. - Jest to niezwykły zapis ostatnich lat jej życia, zapis momentami bardzo wstrząsający - opowiada Agnieszka Płosszajska. - Spędziałm dużo czasu ze starą, samotną Wierą. To jest ogromnie przejmujące i wzruszające, bo ona siedziała po ciemku w swoim domu nie wychodząc z niego wcale przez cztery lata i mówiła do pudełka wyznając to, co się z nią działo. To było bardzo inspiruujące, ale też trudne, bo wiem, że ona była naprawdę i w przykrych okolicznościach kończyła swoje życie. Przez pracę nad sztuką w jakiś sposób zbliżyłyśmy się do niej i ją pokochałyśmy. Chciałabym ją odprowadzić na tę jasną stronę. Szkoda, że dopiero teraz po jej śmierci.
Premierze monodramu towarzyszyć będzie niezwykła wystawa poświęcona Wierze Gran, którą teatr przygotował z Archiwum Emigracji UMK. Złożą się na nią osobiste rzeczy piosenkarki, m.in. nuty, dokumenty, zdjęcia, suknie, buty, kosmetyki. Osobiste rzeczy Wiery Gran znalazły się w Toruniu po jej śmierci, ponieważ o likwidację jej mieszkania w Paryżu poproszono Mirosława Supruniuka, kierownika Archiwum Emigracji na UMK.
Monodram „Jutro będzie za późno” zagrany zostanie 20 maja o godz. 19, 21 maja o godz. 17 i 20, 22 maja o godz. 19 i 16 czerwca o godz. 19.