On zmarł. Ją zamurowali żywcem. Teraz ma nowe życie [infografika]
Bezdomna, która spędziła 2 dni zamurowana w pustostanie, trafiła do ośrodka opieki. Życie w ciągu 1,5 miesiąca zupełnie się jej zmieniło.
O nietypowej parze pisaliśmy zaraz po nocy liczenia bezdomnych. Ogólnopolska akcja odbyła się w styczniu zeszłego roku. W jednym z miejsc, które odwiedziliśmy z policją, strażą miejską i pracownikiem socjalnym, był pustostan przy ul. Inwalidów, naprzeciw działek.
To w nim koczowała bezdomna 45-latka i kilkanaście od niej starszy mężczyzna. Żyli w tragicznych warunkach. Pseudołóżka zrobili sobie z kartonów i starych, spleśniałych od wilgoci pościeli. Wokół było mnóstwo pustych butelek po alkoholu, śmieci, ludzkich odchodów. Biegały szczury.
W ruderze należącej do PKP para mieszkała od ponad roku. Ekipy kilka razy zabijały okna i drzwi budynku deskami. Bezdomni mieli sposób, żeby pokonać zabezpieczenia. Wchodzili przez dziurę w oknie, po cegłach ustawionych jedna na drugiej.
Ona mniej rozmowa. Spać jej się chciało, bo było po północy. On bardziej skory do zwierzeń. Opowiadał, że ma wykształcenie wyższe, że był artystą. Życie tak mu się jakoś potoczyło, że stracił i dom, i rodzinę. Wałęsał się po Bartodziejach. Tam spotkał bezdomną. Oboje nie zdecydowali iść do schroniska. Zamieszkali w pustostanie niedaleko ogródków działkowych.
Z opieki społecznej nie korzystali, bo nie chcieli.
- Żyjemy ze zbierania i żebrania, ludzie dają - mówił mężczyzna.
Mówił także, że jego partnerka jest chora psychicznie i ktoś musi się nią zająć, a on to zrobi najlepiej.
On też był chory. Na nogi. - Grozi mi amputacja obu, takie mam je odmrożone - wyjaśniał. O wszach też opowiadał: - Powoli nas zjadają.
Oboje mieli pełno zadrapań i ran. To dlatego musieliśmy stać w kilkumetrowej odległości od bezdomnych. Tak nam poradzili policjanci, którzy nietypową parę na Inwalidów odwiedzali regularnie.
Mężczyzna trafił do szpitala jesienią. Miał amputację. Krótko potem zmarł. Jego koleżanka nadal koczowała w kolejowej ruinie. Gdy w styczniu robotnicy znowu przyszli zabezpieczyć okna i drzwi - tym razem zamurować, a nie zabić deskami - tylko zajrzeli, co jest w środku. Nie zauważyli, że w kołdrach leży śpiąca kobieta. A ona nie słyszała, że ekipa zamurowuje otwory w budynku. Gdy się ocknęła, już wszędzie był mur.
2 dni później kobieta, która przypadkiem tędy przechodziła, usłyszała krzyki. To bezdomna wzywała pomocy. Służby ją uratowały. Trafiła do szpitala, ale stamtąd nie wróciła do rudery. Została umieszczona w domu opieki za Bydgoszczą. Fizycznie czuje się lepiej. Leczenie psychiatryczne potrwa latami.
Pracownicy socjalni mówią, że epizod z zamurowaniem w sumie wyszedł jej na dobre.