Wilczaki - powrót do korzeni
Przodkiem dzisiejszego domowego psa był wilk.
Udomowienie wilka nastąpiło kilkanaście tysięcy lat temu. I chociaż w następnych stuleciach w wyniku działalności człowieka powstało mnóstwo różniących się od siebie ras psów, wciąż istnieją takie, których wilcze pochodzenie widoczne jest na pierwszy rzut oka.
Ale nie wszystkim to wystarcza i wciąż podejmowane są próby wyhodowania psów niby-domowych, ale ze znaczniejszym udziałem cech wilczych. Dzieje się to oczywiście na drodze krzyżowania psów z dzikimi wilkami różnych odmian. W efekcie powstają tak zwane wilczaki, nazywane również wolfdogami.
Najbardziej znane z nich to saarloos wolfhond, nad wyhodowaniem którego prace podjęto w Holandii już w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Młodszą rasą jest wyhodowany przez naszych południowych sąsiadów czechosłowacki wilczak.
Obie rasy zostały oficjalnie uznane przez organizacje kynologiczne, w przeciwieństwie do innych wilkopodobnych psów wyhodowanych w ostatnim czasie.
Wśród nich największą popularnością cieszy się pochodzący z Finlandii tamaskan don, po fińsku nazywany tamaskankoira. Do powstania rasy przyczyniło się kilka ras północnych psów pociągowych, m.in husky i alaskan malamute.
Tamaskan ma dobrą opinię jako pies pociągowy, świetnie sprawdza się podobno także w kynologicznych sportach. Jest towarzyski i przyjazny zarówno wobec ludzi, jak i zwierząt.
Spokrewniony z tamaskanem jest pies o nazwie utonagan - powstały na bazie pięciu psów niewiadomego pochodzenia zaimportowanych do Wielkiej Brytanii z Ameryki Północnej. Do krzyżowania użyto psów ras syberian husky, alaskan malamute i owczarek niemiecki.