Wiesław Zajączkowski pokochał archeologię, praca w muzeum była jego pasją, a Biskupin domem

- Wygrała archeologia - podkreśla Wiesław Zajączkowski, przez 45 lat związany zawodowo, a i rodzinnie, z Biskupinem.

Kiedy narodziła się myśl, aby to właśnie z archeologią iść przez życie?

Niewątpliwie wpływ na ten wybór miały moje młodzieńcze fascynacje, książki Zenona Kosidowskiego czy frapujące audycje z profesorem Michałowskim - twierdzi Zajączkowski.

- Archeologia (studiował na Uniwersytecie Warszawskim - przyp. red.) była ekskluzywnym kierunkiem. Na wszystkich rocznikach uczyło się wtedy 70 studentów. Na naszym, pierwszym, tylko 14 osób, w tym cztery z odwołania. Mieliśmy bezpośredni kontakt z liczącą się kadrą. Z tymi, którzy ciągnęli tę dyscyplinę naukową w górę.

Podróż z prof. Rajewskim

Doskonale pamięta swoją pierwszą podróż do Biskupina. - Miałem wtedy urodziny. To było 26 maja 1972 roku. Zabrał mnie profesor Zdzisław Rajewski - dyrektor Państwowego Muzeum Archeologicznego, wspaniały człowiek, przy tym gawędziarz i najlepszy przyjaciel Walentego Szwajcera. Szkoda, że znałem profesora tak krótko. Zmarł w czerwcu 1974 roku. Jednak przez pierwsze dwa lata właśnie on, a później jego następca, doktor Dąbrowski, coraz bardziej wiązali mnie z biskupińską placówką.