W walce o pół stopnia Celsjusza nie wspomoże nas ani rząd, ani samorząd. Musimy zrobić to sami

Ogrody, które ich właściciele z dumą prezentują w konkursie „Ogród w kwiatach i zieleni”, nie istniałyby, gdyby nie codzienne, wielogodzinne podlewanie. Rzeczywiście, hydrofory w okolicy, w której mieszkam, regularnie dudnią, kiedy wyjeżdżam do pracy i kiedy z pracy powracam. Cierpliwie płyną woda i prąd…

Odkręcając zawór od strony ogrodu, zacząłem jednak odczuwać emocje hazardzisty. Poleci, czy nie poleci? Bydgoszczanie są tego lata ustawicznie uspokajani, że nie muszą się obawiać braku wody w kranach. Miejskie wodociągi zostały zmodernizowane, więc tym, do których dociera woda z ujęcia na Brdzie lub z głębin Lasu Gdańskiego, suche krany na pewno nie grożą. Mam nadzieję, że to szczera prawda, a nie jedynie firmowy, wodociągowy piar.

Wodnej propagandy sukcesu na pewno natomiast nie słychać w gminach bydgoskiego obwarzanka. Byłem ostatnio na mszy w Przyłękach (gmina Białe Błota). Jednym z tematów westchnień proboszcza do Boga była właśnie woda.

Patrząc na świat z niebiańskiej perspektywy, naprawdę powodów do zadowolenia nie ma. Właśnie dowiedzieliśmy się, że od następnego poniedziałku będziemy żyć na ekologiczny kredyt. Do 29 lipca bowiem wykorzystamy roczne, światowe zasoby naturalne.