Praca leży na ulicy. Podobno

Bezrobocie najniższe od ponad dwóch dekad, a warunki na rynku pracy dyktują pracownicy. Ponoć. Książka Olgi Gitkiewicz mówi o mobbingu i życiu na śmieciówkach.

To nie jest najweselszy temat, za jaki mogłaś się zabrać.

Lubię pisać o takich sprawach, które dotyczą każdego z nas, nawet, a może szczególnie, tych nieprzyjemnych... Praca dotyczy każdego z nas - wszyscy pracowali, będą pracować, szukają pracy, są pracownikami i generalnie ta praca coś w ich życiu znaczy. A pomysł wziął się z podróży po Polsce. Jeździłam, żeby pisać reportaże i zauważyłam, że ludzie, nawet kiedy rozmawialiśmy o czymś innym, w końcu zaczynali mówić o pracy. Uznałam, że to ciekawe, żeby sprawdzić, jak to jest z tym znalezieniem pracy. W końcu statystyki krzyczą, że jest małe bezrobocie, na rynku pracy jest super, istnieje silny rynek pracownika. Chciałam zobaczyć, co tak naprawdę jest za tymi słupkami i procentami.

Ale powiedzieć, że ta książka jest „o pracy”, to tak, jakby nie powiedzieć nic. O czym ona jest dla ciebie?

O tym, co ci praca robi w życiu i co ty z nią robisz. Czym była kiedyś i czym się stała dziś. Zawarłam w książce też historyczne teksty. Chciałam pokazać, że niezależnie od czasów, w jakich żyjemy, praca może robić ludziom różne, bardzo mocne rzeczy.

Te historyczne fragmenty to opowieści o tym, jak po wojnie pracowali twoi dziadkowie. Od początku myślałaś o tym, żeby umieścić w książce swoją rodzinę?